هر اسمی داستانی داره

این روزا خیلی فکرم مشغوله. اینکه وقتی رفتیم چین چقدر خودمونو تغییر بدیم؟

با خودم فکر کرده ام که حتی موهام رو کوتاه کنم. چون مسلمانم، خیلی خیلی کوتاه خوبه، که به عنوان یک زن قشنگ دیده نشم. بعد باید اسم پسرمو عوض کنم. ماهان خیلی ایرانیه. باید اسمش رو متناسب با حروف چینی تغییر بدم. مثلا فین خوبه. چین که خواستیم بریم اسمشو میذاریم فین. فین هم نزدیک به حروف و زبان چینیه، و هم آدمو یاد فین کاشان میندازه.

در واقع، اینا اقدامات مقابله ای من هستن برای حفاظت پسرم از زندگی آینده اش در چین. هیچ دوست ندارم اگر تقابلات زیاد شد، زندگی پسرم خیلی در خطر بیفته. مادرم دیگه، از حالا استرس اون روزا رو دارم.