دکوری مگه بده

چند ماه پیش بود که به این نتیجه رسیدم که مگر بده که مدل رویایی و دکوری زندگی رو درست کنیم. و باقیش رو هم جذب میکنیم. به همسری گفتم که از بس به خودمون سخت گرفتیم، حتی همون مدل دکوری یک زندگی معمولی رو هم نتونستیم قالب بگیریم.

همسری مخالف بود و می گفت: «

همسر "ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﯽ" ﻧﯿﺴﺖ،

ﻋﺎﺑﺮﺑﺎﻧﮏ ﻧﯿﺴﺖ،

ﺩﺭﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻘﯿﻪ ﻧﯿﺴﺖ،

ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﺩﻥ ﺭﮊ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﯿﺴﺖ،

ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ " ﺳﺎﻋﺖ ۸ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵ" ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ!!!

ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﺳﺘﯽﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﯽ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﺩﻡ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ!»

ﺑﺤﺚ ﻧﮑﺮﺩﻡ اون موقع. ولی الآن دارم باز هم به این نتیجه میرسم که مگر بد بود؟ مگر دنیا چند روزه که دیگه سر همین یک مورد آدم انقد پافشاری کنه که همه از سر و کولش بالا برن تا همسر ترجمه بشه؟!