سفر زیارتی و کارخانه رب بهدیس

چند روز پیش همسر بیل رو برداشت که با پسرها که عقب نشستند بریم گوجه بچینیم. مزه گوجه های شهر ما با بقیه گوجه ها فرق دارند و ترش تر هستند. من این مزه رو بیشتر دوست دارم.

دوست همسرخواسته بود این بار ما به جایش به یک همایش کشت و صنعت مواد غذایی بریم. امام رضا واقعا ما رو طلبیده بود. وگرنه چند ساعت قبل از اینکه تصمیم به رفتن بگیریم داشتیم درباره مشهد حرف میزدیم.

یک بلیت قطار برای سفر به مشهد گرفتیم. من سریع ساک مسافرتیم و کیف بچه ها رو آماده کردم که بریم زیارت.

تو قطار مامور واگن بلیت ما رو کنترل کرد و به گفت که به کوپه شماره سه برویم.

سوار قطار شدیم. ساک ها و چمدان ها را بالای کوپه جا دادیم و نشستیم.

روی میز فلاسک آب جوش و چهار فنجان بود. آنها رو سریع خوردیم که حکمت باز نزنه چای ها رو بریزه. این روزها برای جلب توجه از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنه. مامور قطار که فنجان ها رو برد من دیگه از تو سبد لیوان برمیداشتم.

تو راه ماهان پنجره کنار کوپه را انتخاب کرده بود. کلی گوسفند و بز هم دید و برای همه شون دست تکون داد.

کمی زیارت قبور خوندم و یک چند عکس از گنبد طلایی حرم امام رضا به حکمت نشون دادم. بچه ها خودشان ذوق سفر داشتند.

قطار که به نیشابور رسید میدانستیم که یک ساعت دیگر مشهد هستیم.

سر ساعت به مشهد رسیدیم و اولین جایی که رفتیم حرم امام رضا بود. به حکمت گفتم ما به آقا اینطوری سلام میدیم:

السلام علیک یا امام رضا

چشم حکمت به کبوترهای حرم امام رضا افتاده بود و انقدر نگاهشون کرد که گفتم الآن یکی می آید روی سرش بشینه.

بعد از ساعتی استراحت من عکس های کارخانه رب گوجه را نشون بچه ها دادم. مکان همایش کارخانه رب بهدیس بود که خودش یک ساعت زمان میبرد تا ما به اونجا برسیم. یک چند تا عکس قشنگ پیدا کردم که قبل از رفتن نشون بچه ها دادم وقتی رفتیم آنجا ذوقش را داشته باشند.

دیدار و بازدید خوبی داشتیم. اولین بار بود که ماهان کلی رب بزرگ فله رو تو بسته بندی های بزرگ میدید. یک همچین چیزی که براتون گذاشتم:

دیدن کلی گوجه و بسته های بزرگ آبی رب گوجه، یکجا خودش کلی کیف داره. حتی من که رب آفتابی درست کرده بودم برایم جالب بود که میدیدم رب گوجه ها رو چطور تولید میکنند.

مسئول کارخانه توضیح داده که ما مواد رب گوجه را با بسته بندی اسپتیک تحویل میدهیم. اسپتیک فرآیندیه که در آن از ورود میکروارگانیسم ها به درون بسته در حین بسته بندی و پس از آن جلوگیری میکنه.

دست آخر یک رب گوجه 5 کیلویی بعنوان سوغات خریدیم و خوشحال بودم که این سفر ما صرفا یک زیارت نبود. هرچند اگر فقط برای زیارت میرفتیم هم کفایت میکرد.

همانجا، چون کارخانه رب نزدیک موزه نان بود و ما قبل از ساعت دو کار دیگه ای نداشتیم یک سر رفتیم موزه نان روبروی کارخانه رب بهدیس. موزه نان هم مثل کارخانه رب بهدیس هر در یک خیابان شاهنامه 14 هستند. ماهان که کلی ذوق کرده بود از آب ها و آسیاب آبی و همه مراحل از کاشت گندم تا تبدیل آن به نان سنگک و بربری.

آنجا که رفتیم کل روزمان رفته بود. 

میخواستیم دو روز سه روز دیگه هم به سفرمان اضافه کنیم که ماهان درس و مدرسه داشت و نمی توانستیم. موزه آرامگاه فردوسی، اخوان ثالث و شجریان و غزالی مانده بود که وقت نمیشد در همان یک روز برویم. پارک ژوراسیک هم واقعا حیف شده بود. آن هم همان راسته بود. فقط یک پارکی جلوخان فردوسی بود که عکس گرفتیم. 

همسر مرخصی گرفته بود. دیگه آخر سر کلی زیارت امام رضا خواندیم و یک کارت خوشگل از این کارتها که رویش السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی که نقطه ب قرمز بود و آخرین نقطه مرتضی هم قرمز بود گیر ماهان آمد و خوشحال برگشتیم.

________________

A few days ago, my husband took the shovel to go pick tomatoes with the boys who had stayed behind. The tomatoes in our city taste different from the others and are more sour. I like this taste better.
My husband's friend wanted us to go to a conference on agriculture and food industry instead. Imam Reza had really invited us. Otherwise, we would have been talking about Mashhad a few hours before we decided to go.
We bought a train ticket to Mashhad. I quickly packed my travel bag and the children's bags to go on pilgrimage.
On the train, the carriage attendant checked our tickets and told us to go to compartment number three.
We boarded the train. We put our bags and suitcases on top of the compartment and sat down.
There was a flask of boiling water and four cups on the table. We ate them quickly so that Hekmat wouldn't open them and spill the tea. These days, he spares no effort to attract attention. When the train attendant took the cups, I was already taking the cups from the basket.
On the way to Mahan, he had chosen the window next to the compartment. He also saw a lot of sheep and goats and waved to them all.
I did a little bit of grave-visiting and showed Hikmat a few photos of the golden dome of the Imam Reza shrine. The kids were excited about the trip themselves.
When the train reached Neyshabur, we knew that we would be in Mashhad in an hour.
We arrived in Mashhad on time and the first place we went was the Imam Reza shrine. I told Hikmat that we would greet the master like this:
As-salaam alik ya Imam Reza

Hikmat’s eyes fell on the pigeons of the Imam Reza shrine and he looked at them so much that I said, “Now one is coming to sit on my head.”
After an hour of rest, I showed the kids the photos of the tomato paste factory. The conference venue was the Behdis Paste Factory, which took us an hour to get there. I found a few beautiful photos that I showed the kids before leaving so that they would have a taste of it when we got there.
We had a good visit. It was the first time Mahan saw a lot of big bulk paste in big packages. I left you something like this:
The most beautiful tomato paste factory
Seeing a lot of tomatoes and big blue packages of tomato paste, all in one place, has a lot of bags. Even though I had made sun paste, it was interesting to see how they produce tomato paste without mold.
The factory manager explained that we deliver the tomato paste ingredients in aseptic packaging. Aseptic is a process that prevents microorganisms from entering the package during and after packaging.

Finally, we bought a 5-kilogram tomato paste as a souvenir and I was happy that our trip was not just a pilgrimage. Although it would have been enough if we had only gone for a pilgrimage.

Right there, because the paste factory was near the Bread Museum and we had nothing else to do before two o'clock, we went straight to the Bread Museum opposite the Behdis Paste Factory. Like the Behdis Paste Factory, the Bread Museum is on 14 Shahnameh Street. Mahan was very excited about the water and the water mill and all the steps from planting wheat to turning it into Sangak and Berber bread.
Our whole day was gone when we went.
We wanted to add two or three more days to our trip because Mahan had classes and school and we couldn't. There was still time for the Ferdowsi Mausoleum Museum, the Third Brotherhood (Akhavan-e Sales), Shajarian and Ghazali, so we didn't have time to go in the same day. Jurassic Park was also a real shame. It was the same way. There was only a park in front of Ferdowsi's tomb that we took pictures of.
My husband had taken a leave of absence. Finally, we went to the Imam Reza Shrine and a beautiful card from one of these cards with the inscription "Assalamu Alaik ya Ali ibn Musa al-Reza al-Murtada" on it, where the dot "B" was red and the last dot "Murtaza" was also red came to Mahan and we returned happy.