کلاس ورزش ساختمان نوستالژیک دانشکده

ماهان سرما خورده بود. از همین آنفولانزایی که میگویند خیلی خطرناک است گرفته بود. او را کنار خواهرم گذاشتم تا به کلاس نوستالژی که دعوت شده بودم بروم.
ما در یک دانشکده کاملا دخترانه درس خوانده بودیم. دیروز همان دانشکده مون یک کلاس ورزشی گذاشته بود که چند تا از همکلاسی ها و دوستان قدیمی ام را آنجا دیدم. آنها بچه هایشان را بزرگ کرده بودند و حالا فرصت داشتند مثل من سر یک کلاس بنشینند.
باهم در یک هدف که تقویت عضلات بود مشترک بودیم. باهم سر یک میز نشستیم و بخش تئوری درس را که گذراندیم فرصت دادند عملی تمرین کنیم.
کلاسش خیلی شبیه باشگاه خانگی بود. برای تمرین، نمازخانه را بعد ازظهر در اختیار ما گذاشته بودند. یک جایی بارفیکس را محکم کرده بودند که من بالاخره با علاقه شدید به آن بعد از چند نفر نوبتم شد. تقریبا آخرین نفر بودم که بارفیکس میزدم.
موقع برگشتن چادرم را گشتم که تو جامیزی پیدا کنم. اول ظهر که آمده بودم با چادر سیاهم در صف نماز جماعت که تو حیاط ورودی برگزار شده بود آن را جا گذاشته بودم و احتمالا موقع برگشت آن را همان جا پیدا میکردم.
اتاق روبروی نگهبانی در ورودی اتاقی مشجر و طرح قدیمی داشت که با شیشه های رنگی و طرح قدیم آن و یک قالی دوازده متری که پهن کرده بودند صمیمیت خاصی داشت. زمان دانشجویی گاهی آنجا نماز می‌خواندیم و بیشتر حالت نمازخانه داشت.
آنجا را هم رفتم که بگردم.
ناراحت شدم که دیوارهایی که تا یک متری آنها پریز گذاشته بودند را آب زده بودن و خیس خورده کرده بودند که یعنی قدیمی شده و دوباره باید ساختش.
چادرم را تا شده همان جاها تو حیاط پیدا کردم . دوستم هم که از تمرین آمده بود من را ببیند را دیدم. خودش می‌گفت از دوازده سالگی قدش اینطور از من بلندتر شده‌است و برای ورزشهای رزمی تمرین های زیادی کرده است.
آن یکی دوستم خیلی زودتر از ما رفته بود. به گمانم هنوز کارهای نیمه تمام داشت و این کلاس های فوق العاده را چون علاقه داشت وسطشان جا کرده بود.

_______________________

Mahan had a cold. He had the same flu that they say is very dangerous. I left him with my sister so I could go to the nostalgia class I was invited to.
We had studied at an all-girls college. Yesterday, the same college had a sports class where I saw a few of my old classmates and friends there. They had raised their children and now had the opportunity to sit in a class like me.
We shared a goal together, which was to strengthen our muscles. We sat at a table together and after we had completed the theoretical part of the lesson, they gave us the opportunity to practice.
Her class was very much like a home gym. They had made the prayer room available to us in the afternoon for practice. They had set up a pull-up bar somewhere, and I finally got my turn with great interest after a few others. I was almost the last one to do pull-ups.
When I got back, I searched my tent to find a robe. When I arrived early in the afternoon, I had left my black chador (veil) in the prayer line in the entrance courtyard, and I would probably find it there when I returned.
The room opposite the guard at the entrance was a room with trees and an old design, which had a special intimacy with its stained glass and old design and a twelve-meter-long carpet that they had spread out. When I was a student, we sometimes prayed there, and it was more like a prayer room.
I went there to look around.
I was upset that the walls where they had installed sockets up to a meter long had been watered and soaked, which meant that they were old and needed to be rebuilt.
I found my chador folded right there in the courtyard. I also saw my friend who had come to see me from training. He himself said that he had been taller than me since he was twelve and that he had trained a lot for martial arts.
My friend had left much earlier than us. I think he still had unfinished work and had placed these wonderful classes in the middle because he liked them.